Audi TT 2.0 TFSi-BMW 325i Coupe
Τα ετερώνυμα έλκονται;Ασφαλώς, ναι! Πολύ περισσότερο όταν η όλη... συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το οδηγοκεντρικό προφίλ δύο ξεχωριστών κουπέ!
KEIMENO: XPHΣTOΣ AΠOΣTOΛOΠOYΛOΣ
ΦΩTOΓPAΦIEΣ: NIKOΣ MAPKOMΠOTΣAPHΣ
ΤΟ ζήτημα είναι περισσότερο... φιλοσοφικό παρά πρακτικό. Ασφαλώς και δε νομιμοποιείσαι να συγκρίνεις άμεσα ένα καθαρόαιμο όπλο 2+2 θέσεων, όπως το προσθιοκίνητο Audi TT με τον υπερτροφοδοτούμενο TFSI των 200 ίππων, με ένα «μακρύ», ομολογουμένως, κουπέ πολυτελείας με ατμοσφαιρικό, σε αντίθεση, κινητήρα και κίνηση στους πίσω τροχούς, όπως η νέα 325i Coupe, απλώς και μόνο γιατί και τα δύο διαθέτουν δύο πόρτες και κοινή καταγωγή. Γιατί, κακά τα ψέματα, όλοι μας γνωρίζουμε πως, από εκεί και πέρα, τα δύο αυτά αυτοκίνητα διαφέρουν όσο... η μέρα με τη νύχτα. Και αυτό, γιατί τόσο οι Βαυαροί της ΒΜW όσο και οι συνάδελφοί τους κατά... Ίνγκολσταντ μεριά χρόνια τώρα ακολουθούν, και μάλιστα συνειδητά, διαφορετικά μονοπάτια και κάνουν διαφορετικές επιλογές, ασφαλώς, οι οποίες είναι άμεσα συνδεδεμένες τόσο με τη νεότερη -και όχι μόνο- ιστορία τους όσο και με τις επιδιώξεις τους σε εμπορικό επίπεδο.
Τι μας κάνει, λοιπόν, να τοποθετούμε τα δύο αυτά κουπέ -έστω και άτυπα- δίπλα δίπλα; Μα, πολύ απλά, το γεγονός ότι και τα δύο φτιάχτηκαν με πρωταρχικό ζητούμενο να ικανοποιούν τον οδηγό τους, έστω και αν το καθένα από αυτά το επιτυγχάνει με διαφορετικό τρόπο. Μην ψάχνετε το «πώς» και το «γιατί» μελετώντας τιμοκαταλόγους, διαστάσεις αμαξωμάτων και λοιπά τεχνικά στοιχεία. Η ουσία στην προκειμένη περίπτωση είναι μία: αμφότερα διαθέτουν, πριν από καθετί, μια μοναδική όσο και δυσεύρετη, πλέον, σπορτίφ «στόφα», ικανή να διεγείρει τα οδηγικά σου κύτταρα.
Δεν είναι αρκετός αυτός ο λόγος, νομίζετε; Για εμάς αλλά και για πολλούς από εσάς θεωρούμε πως είναι!
Just for fun!
Ειδικά όσον αφορά το ΤΤ. Και αυτό, γιατί, με το που αντικρίζεις το αλουμινένιο -κατά το ήμισυ και πλέον- αμάξωμά του, αμέσως καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται. Ανοίγοντας δε την πόρτα του, αρχίζεις να νιώθεις πιο έντονα την πρόκληση αλλά και τα μηνύματα που σου στέλνει. Από τη μια μεριά, είναι το βαθύ κάθισμα και οι ψηλοί ώμοι των θυρών που σε... περικυκλώνουν και, από την άλλη, ο ιδανικά τοποθετημένος επιλογέας και το αγωνιστικό πηδάλιο με την επίπεδη διαμόρφωση του κάτω μέρους, τα οποία, σε συνδυασμό, σε ωθούν να επιτεθείς με μιας, γυρνώντας το κλασικό κλειδί για την εκκίνηση του κινητήρα. Και τι κινητήρα! Τι ήχος είναι αυτός... Αλλά και τι ροπή! Κυριολεκτικά, δε χορταίνεις να τον γκαζώνεις με κάθε ευκαιρία, αξιοποιώντας κάθε στοιχείο του εκρηκτικού του χαρακτήρα. Δε «μασάει», ακόμα και στα κόκκινα, και δεν «ξεφουσκώνει» ποτέ, εξασφαλίζοντας επιδόσεις που πολλά κουπέ με μεγαλύτερους αλλά και δυνατότερους κινητήρες θα ζήλευαν.
Γυρίστε τώρα σελίδα, ξεχάστε όλα τα παραπάνω και μετακομίστε στο... κυριλέ εσωτερικό της έτερης Γερμανίδας μας. Εδώ κάθεσαι πιο ψηλά, πιο αρχοντικά αλλά και με ασύγκριτα καλύτερη ορατότητα εμπρός και πίσω. Πατάς το κουμπί Start και ο 6κύλινδρος 2,5άρης αρχίζει να ζει, περιμένοντας υπομονετικά τις εντολές σου. Δε βρυχάται, κι ας γουργουρίζει χαμηλά, διαθέτει, όμως, έναν αξιοζήλευτα ομαλό και βελούδινο τρόπο λειτουργίας - και, για να μην ξεχνιόμαστε, βέβαια, 218 ολοζώντανους ίππους. Μεστός σε απόδοση, ακόμα και από το ρελαντί, αλλά και καθ’ όλα πληθωρικός σε όλο το εύρος της περιστροφής του, αποτελεί, με μία φράση, την ήρεμη δύναμη της παρέας, που θα προσελκύσει εκείνους που αρέσκονται σε μια λιγότερο επιθετική χρήση του δεξιού πεντάλ.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον τρόπο που κινείται αυτό καθαυτό το αυτοκίνητο στο δρόμο. Αν και δε διαθέτει την κορυφαία αμεσότητα του ΤΤ στις διαδοχικές αλλαγές πορείας και στα σφικτά κομμάτια του επαρχιακού δικτύου (κι ας διαθέτει ένα τιμόνι-υπόδειγμα, όσον αφορά τις πληροφορίες που μεταφέρει στα χέρια σου), η 325i Coupe δεν παύει να είναι εξίσου... αποτελεσματική με απόλυτα κριτήρια. Πού είναι, λοιπόν, η διαφορά σε σχέση με το ΤΤ; Στην αίσθηση, πάνω απ’ όλα, αλλά και σε αυτό που ονομάζεται «συμμετοχή του οδηγού» στα τεκταινόμενα. Ναι, σπινάρει αρκετά με τα ηλεκτρονικά στη θέση Off, το εμπρός μέρος ανοίγει την τροχιά του, αν φερθείς βίαια και απότομα με το δεξί πεντάλ, ενώ συχνά πυκνά, με τους τροχούς υπό γωνία, δε λείπουν και οι τάσεις υπερστροφής στο άφημα του τελευταίου. Αυτό, όμως, δε θα πει σπορτίφ οδήγηση; Κι εδώ είναι η σημαντική διαφορά με την «3άρα», στην οποία απλώς υποκλίνεσαι, όχι γιατί ανεβάζει με τρόπο αντίστοιχο την αδρεναλίνη σου, αλλά για την παροιμιώδη ομοιογένειά της - και μάλιστα, κάτω απ’ όλες τις συνθήκες. Έκαστος στο είδος του, λοιπόν!_ Χ. Α.